De zeemeeuw bestaat niet. Dat weten we, dat heeft Johan Kuilder ons voldoende ingeprent. Maar toch … als je in de buurt van de kust bent, zijn de meeuwen anders. Stap maar eens uit de trein in Groningen of Den Haag, dan hoor je het gelijk: er zitten daar heel andere meeuwen te roepen. En wat zijn ze groot! Zijn de meeuwen bij ons maatje duif, dan zijn ze aan de kust formaat gans. En die meeuwen, dat zijn zilvermeeuwen. Dus eigenlijk: zeemeeuw = zilvermeeuw.
Naar de meest algemene meeuw aan de IJssel hebben we geen boot vernoemd. Dat is de kokmeeuw, in de zomer herkenbaar aan z’n zwarte kop en z’n rode poten. In de winter is de kop wit, met een zwarte vlek achterop, bij z’n oor zal ik maar zeggen. Hoewel hij het hele jaar door overal te zien is, aan het water maar ook in de stad en op het boerenland, broedt hij maar op enkele plekken in het oosten, allemaal tientallen kilometers van Zutphen. De kolonie in Zwillbrock zullen veel mensen wel kennen. Ze zwerven dus heel wat af. In een onderzoek werd eens een Texelse zilvermeeuw voorzien van een zendertje – die bleek iedere dag naar Amsterdam te vliegen om daar een kroket of een frikadel te scoren.
Ook in onze eigen Marshaven zitten vaak wel enkele zilvermeeuwen: grote meeuwen met een grijze rug, gele snavel en vleeskleurige poten. Overigens zijn er een stuk of tien meeuwensoorten die je regelmatig kunt zien, en die hebben ieder weer ondersoorten: de Scandinavische zijn weer anders dan de Schotse, enzovoort. En allemaal zwerven ze over honderden kilometers, dus als vogelaar kun je je lol wel op. Twee soorten om eens op te letten: de grote mantelmeeuw – nog groter dan de zilvermeeuw, en met zwarte vleugels; en de stormmeeuw – formaat kokmeeuw, maar met witte kop en gele snavel en poten. En al die bruine? Dat zijn jonge vogels.
(Tekst Willem Drok en illustratie Ton de Haas)
Nu we alles weten over de vogel, ook wat meer informatie over de boot. De materiaalcommissie stelt voor: De Zilvermeeuw
In 1996 werd de Zwaan aangeschaft, destijds de eerste nieuwe boot sinds tien jaar, gekocht met het botenbudget voor twee jaar. Door de goede ervaringen met deze boot werd in 1999 de Zilvermeeuw gekocht. Het aanschafbedrag is niet zo te achterhalen, maar gelet op het toenmalige ledenbestand was het heel veel geld. Als we vandaag de dag een nieuwe C2x+/3x zouden kopen, bedraagt de aanschafprijs toch zo'n € 11.000, oftewel het botenbudget van een heel jaar. De Zilvermeeuw moest een boot zijn waar niet alleen instructie in kon worden gegeven maar ook gewoon door ervaren leden in wisselende samenstellingen met twee of drie personen kon worden geroeid. Destijds hadden wij de primeur: dit was de eerste boot die door Busman zo is gebouwd: om te bouwen van 2x+ naar 3x.
Om financiële redenen, toen ook al, werd het hele emplacement los geleverd, zodat we het zelf makkelijker konden aflakken. Ook de inbouw van voetenboorden, strips, slidings en bankjes is destijds in eigen beheer gedaan. De boot heeft na verloop van enkele jaren nieuwe Concept2-palen gekregen. De Busman-palen bleken in de praktijk niet te bevallen. Daarmee deden de Concept2-palen die we nu standaard gebruiken hun intrede binnen de vereniging.
De Zilvermeeuw heeft een aantal keren zonder veel problemen meegedaan aan de Elfstedenroeimarathon. Een keer was er een probleem met een rigger, maar dat hebben we ter plekke verholpen door een andere rigger te lenen.
De boot is twee jaar geleden opnieuw in de verf en in de lak gezet. Vanwege het intensieve gebruik en de krassen zal dit volgend jaar toch weer moeten gebeuren. Vanwege de ligplaats in het botenhuis heeft Jan de Wit een draaikarretje bedacht dat de roeiers veel tillend loopwerk bespaart. Dit karretje is destijds nog door Hans Ordelman gemaakt. Het gebruik vergt wel enige handigheid!
Kortom: de Zilvermeeuw is een degelijke IJsselboot die aan de wieg heeft gestaan van de roeicarrière van veel Isala-roeiers, maar waarin ook geoefende roeiers, gestuurd en ongestuurd, met veel plezier op de IJssel roeien.
Nieuwsbrief Mei 2015:
Zilvermeeuw
