Toerroeiend door het gastvrije Brabantse land……;  De keuze tussen de Bosche Dol en de Bosche Bol,

Afgelopen vrijdag ochtend vertrokken wij met een Isala toerteam van acht al vroeg naar Den Bosch, naar de RV de Hertog, het bleek maar een uur rijden naar den Bosch, naar onder de grote rivieren.. Ons doel roeien op het kleine riviertje de Dommel, van den Bosch naar Sint Michielsgestel. Al eerder was daar een Isala team geweest , hoorden we later, dat mee deed aan de Dommel regatta.

Opmerkelijk was de vraag die ik vooraf diende te beantwoorden, of we een Bosche Bol bij welkomst koffie op prijs zouden stellen, het leek me verstandig deze vraag met neen te beantwoorden. Maar iets anders lekkers werd wel geserveerd bij de koffie in het roestbruine botenhuis van de RV de Hertog, 12 jaar oud, en gelegen aan de stadsgracht, tegenover de inmiddels verlaten Frederik Hendrik kazerne, een botenhuis wel afsluitbaar natuurlijk, maar gelegen op een open terrein, met een glooïng naar de stadsgracht, waar zich het lange en smalle vlot bevond, met de vermelding 'motorboten niet aanleggen'.

De ontvangst was heel hartelijk door onze gastvrouwen, waarvan Maria met ons mee zou roeien, in de C-vier en met de C-drie. Het is altijd even je weg vinden, als een kat in een vreemd pakhuis, maar eenmaal in de boten, begon de toertocht, langs oude fabriekscomplexen en later over verlengde stadsgrachten met veel steigers voor motorboten, en een mooi zicht op de historische stadshuizen van de hertogstad. Den Bosch is heel creatief omgegaan met de vestingwallen, of er werd een gat in gemaakt om rondvaartboten de ruimte te geven, of er werd een parkeergarage ondergebouwd, met een terras aan het water en zicht op de roeiers die voorbij komen…en maar kijken !

Over de goed onderhouden stadsgrachten waren wij op weg naar onze eerste hindernis, de stuw achter het bedrijfspand van Essent, waar het hogere Dommelwater wordt tegen gehouden, met rond een meter peilverschil. Hier moest worden aangelegd aan een vlot, uitstappen, en oppakken en tillen de boot, over een graspad en een vlonder sjouwen naar de hoger gelegen Dommel. Daar weer boot te water en weer instappen gelijk…het was prachtig weer, het lukte allemaal wel, pas later hoorden we het verhaal van de Dommel regatta, dan gaat het om een snelle tijd en moet bij de stuw geen tijd verloren worden. Eenmaal op de Dommel begon het echte genieten, wat slingert deze luisterrijke rivier zich hier prachtig door het dit keer onstuimige groene Brabantse land, landgoederen en tolhuizen passeren, met aan de ene kant een meer weids uitzicht, aan de andere kant meer bos, maar aan beide kanten een met bomen bedekt fiets /wandelpad, waarvan op deze prachtige vrijdagmiddag bijna geen gebruik werd gemaakt…

Het mooiste moment breekt aan als je vanuit de boot, roeiend naar Sint Michielsgestel plotseling de St Jan Kathedraal van Den Bosch ziet oprijzen boven het groene gras, vroeger het moeras, als een herkenbaar baken, dat vroeger geen hogere gebouwen om zich heen duldde…. Maar die tijd is niet meer, ook in Den Bosch staan nu hoge kantoor gebouwen, met het Provinciehuis als koploper…maar dit is gelukkig aan de zuidrand van de stad gelegen en niet in het centrum. Ondertussen roeiden we maar door…ons verwonderend over de mooie waterplanten, die in grote hoeveelheden aanwezig waren, maar geen echte bedreiging waren…na ruim een uur kwam Sint Michielsgestel in zicht, allereerst met een hele rij nieuw gebouwde appartementen, met op een groot reclame boord 'wonen aan het water', we weerstonden de verleiding en roeiden door naar een eenvoudig vlot, waar we met onze twee boten prima konden aanleggen voor de lunch stop . En toen plotseling stonden daar onze twee gastvouwen van de RV de Hertog, zeg maar onze Hertoginnen, met thee en met een grote plaid, zodat we droog en schoon in het gras konden zitten..over Brabantse gastvrijheid gesproken…..als dan ook iedereen ook wat extra lekkers heeft me genomen voor het team, dan komen de verhalen los op deze mooie zomerse dag aan de luisterijke Dommel.

De terug weg ging aanmerkelijk sneller, in het water zijn op twee plaatsen trechter constructies gebouwd, waar je behendig tussendoor moet roeien, het doel hiervan is om de water planten en het kroos tegen te houden, welke bij een stevige zuid/westen wind allemaal naar Den Bosch afdrijven en de Dommel zou verstikken. Nu wordt het op twee plaatsen uit het water gehaald en afgevoerd. Aangekomen bij de stuw en het voorliggende zelfbedienings pontje werd het zowaar druk, dus nu ook even wachten, maar na de stuw werd het aanmerkelijk drukker op ons roeiwater, suppers en motorboten maakte het sturen lastiger, maar we kregen ook meer bekijks van de volle terrassen aan het water. Het lijk wel of in Den Bosch zich alles afspeelt rondom het water en de Vestingwerken. Eenmaal weer terug aan het vlot achter de Frederik Hendrik kazerne, viel ons het contactlijntje op dat langs de rand van het vlot was gespannen, en dat het grijpen van het vlot met de vingers eenvoudiger en veiliger maakt, een idee om mee naar ons botenhuis te nemen.

Tijdens de nazit werden ons nog vele lekkere hapjes aan geboden naast thee of koffie en waren we in de gelegenheid onze gastvrouwen te bedanken met onze 'roeipotige blauwe watervogel ' (van hout) ter versiering van de Hertogin, de kantine van de RV de Hertog, waar ook het clubblad op tafel lag, de Bosche Dol…en al bladerend in de Bosche Dol kwam toch nog de gedachte naar boven dat we eigenlijk niet thuis konden komen zonder een Bosche Bol. Met het adres van een Bosche Bollen banketbakker verlieten we de RV De Hertog, maar bij de banketbakker aangekomen, vlakbij het stations, stond er buiten een rij van zeker twintig liefhebbers, dat was teveel voor ons en we reden door.

Het was goed roeien in Den Bosch, bij RV de Hertog en op de Dommel. De Bosche bollen nemen we een andere keer wel mee…de Bosche Dollen kunnen we iedere toerroeier aan bevelen.

Pieter Arkesteijn