Sluitingstocht naar Wilp, 28 oktober 2018.

De sluitingstocht van dit jaar was bij voorbaat al memorabel: met de laagste waterstand ooit in de IJssel en een botenhuis dat al maanden aan de grond ligt.

Gelukkig kon de sluitingstocht met een week uitstel toch doorgang vinden, doordat het vlot van Isala was verplaatst naar verderop in de Marshaven, waar op het vlot de drieteen en de visarend lagen om tijdelijk met beperkte middelen te kunnen roeien.

Het mooie nazomerweer was helaas nu echt voorbij en had plaats gemaakt voor een frisse en gure herfstmiddag.

Het was letterlijk roeien met de riemen, die we hadden. Om zoveel mogelijk roeiers te laten deelnemen, roeiden de deelnemers een etappe en fietsten zij de andere.

Met straffe tegenwind vertrokken de fietsers en roeiers om kwart over één bij Isala.

De fietsers maakten een tussenstop bij de IJsselstroom, waar de eigenaar alles al klaar had staan voor de rondleiding voor de nieuwe inwoners van Zutphen, waar de auteur van dit verslag eigenlijk ook heen had gemoeten. Op verzoek van Pieter vertelt de eigenaar het een en ander over het pand en ook de gevolgen, die hij ondervindt van het lage waterpeil en de droogte. Scheuren in de muren van het pand zijn groter geworden of nieuwe zijn ontstaan. Ook werden plannen voor een kunstproject voor een loopbrug over de Berkel vanaf de Stationsstraat naar de Broederenkerk getoond.

Na dit intermezzo werd de fietstocht met straffe tegenwind over de dijk richting Wilp voortgezet.

Eenmaal aangekomen in Museumcafé de Kribbe in Wilp, warmde iedereen onder het genot van een kop koffie of thee langzaam weer op. Ondertussen werden er verwoede pogingen gedaan om Colette haar laptop aan de aanwezige beamer aan te sluiten voor haar presentatie over Coastal rowing. Helaas bleken de beamer en bijbehorende kabels te ouderwets, dus geen groot scherm voor de indrukwekkend filmpjes en foto’s over coastal rowing. De aanwezigen moesten het daarom doen met het laptopscherm.

Terwijl Colette begon met haar presentatie, kreeg iedereen een goed gevulde kop soep.

Colette, onze wedstrijdcommissaris, is lid van de commissie Coastal rowing van de KNRB, die deze tak van roeisport in Nederland op de kaart wil zetten. In haar presentatie zet zij het verschil uiteen tussen de gebruikelijke C- en gladde roeiboten, gigs en de yole de mer. Coastal rowing boten zijn zo’n 130 kg zwaar en meer dan een meter breed, daarnaast zit de boeg hoger dan de slag en zijn de riggers op iedere positie niet even lang. Coastal boten zijn geschikt voor ruw, open, water. Ze kunnen golven goed opvangen, je danst als het ware op de golven. De stuur stuurt de boot met de voeten en heeft ook de beschikking over een zwaard, waarmee scherpe bochten genomen kunnen worden. Zou een yole de mer een goed alternatief zijn voor roeien op de IJssel helemaal bij hoog water?

Een coastal wedstrijd verloopt anders dan een gebruikelijke roeiwedstrijd, het heeft namelijk veel weg van een zeilwedstrijd. Er is een vliegende start, waarna de boten verschillende boeien moeten ronden. Naast de golven, leidt het ronden van de boeien tot veel spektakel, vooral als ploegen dichtbij elkaar liggen. Naast stuurmankunst vraagt het ook lef om de boeien zo kort mogelijk aan te snijden. Isala heeft dit jaar met een dames team (Colette, Marjo, Marja, Nynke, Inge Wilms en met Daan als stuur) en een heren team (Marcel, Evert, Peter, René, Pieter, Hans en Wim en met ondergetekende als stuur) deelgenomen aan het eerste klassement Coastal roeien met als inzet een liteboat skiff. De mannen zijn tweede geworden in het klassement. De klassementswedstrijden waren in Muiden, Loosdrecht, Medemblik, Rotterdam tijdens de Wereldhavendagen en op het IJ in Amsterdam. Daarnaast was er wedstrijd vanaf zee naar de Haven van Scheveningen, waarbij er gefinisht werd naast de boten van de Volvo Ocean race. Aan deze wedstrijd heeft nog een Isala team (Douwe, Sebastiaan, Stefan en Bastiaan met Peggy als stuur) deelgenomen. Van deze indrukwekkende wedstrijd laat Colette een filmpje zien evenals een aantal andere indrukwekkende foto’s en filmpjes. Vele aanwezigen zijn enthousiast en willen wel een keer een clinic in Muiden of Loosdrecht proberen.

Colette wordt door Pieter bedankt met een mooie tekening van een winterkoning van Ton de Haas met de toepasselijke tekst voor de bestuurskamer in het nieuwe botenhuis:

“Als maar dalend en zonder het te weten stroomde de IJssel afgelopen weken met niet hoorbare tegenzin zomaar het Guinness book of records in.

Terwijl ze voortdurend passeert, zijn wij over het waarom van dit record nog niet uitgestudeerd.

Omdat de IJssel van groot belang, voor ons dagelijks bestaan.

Is dit laagte record eigenlijk niet toegestaan.

Maar het klimaat is de Winterkoning die wikt, en tenslotte over ons Waterpeil in de IJssel beschikt.”

Na de interessante presentatie ruilt iedereen snel de fietssleutels voor de terugtocht en haast zich naar de fietsen of roeiboten om voor het donker weer terug te zijn op ons vlot in de Marshaven, want de wintertijd had inmiddels ook zijn intrede gedaan.

De drieteen met stuur Marica en Bas, Colette en ondergetekende als roeiers en de Visarend met Jan de Wit als stuur, Pieter, Joost, Leo en Ton als roeiers begonnen aan de roeiende terugtocht. De IJssel was erg smal door de lage waterstand en de stroming, daardoor veel minder sterk dan gebruikelijk. De wind was inmiddels ook wat gaan liggen, waardoor er flink doorgeroeid kon worden. De deelnemers waren blij eindelijk weer eens te kunnen roeien en dat was te merken aan boord van de Drieteen. De Drieteen verdween voor de Visarend dan ook snel uit zicht. Uiteindelijk waren beide boten net voor het donker weer terug op het vlot na een memorabele sluitingstocht.

Veel dank aan Pieter voor de goede organisatie en aan alle deelnemers voor een gezellige middag.

Thera Dieleman