Sluitingstocht Isala 2017
 

We kunnen met z'n allen terugzien op een zeer geslaagde sluitingstocht op 29 oktober 2017.

Fantastisch weer, een heel zonnige dag met misschien iets te veel wind. In ieder geval met veel beter weer dan op 22 oktober, de datum waarop de tocht oorspronkelijk gepland stond. Dankzij Pieter met zijn grote netwerk van toerroeiers hadden we gastroeiers van ARV  De Grift (Apeldoorn), van KWV Loosdrecht en van RZV Naarden. Ook was de Vereniging tot behoud van zeilwherries, ˜het zeilend Scheehout' aanwezig in de persoon van Joost Dikken, die inmiddels Isala lid geworden is.

Na een kort welkom door onze voorzitter Kees Jan en een iets langer palaver van Pieter, vooral gericht op de gasten, konden we vertrekken.

De Topper (bemanning: Marjo Hendrix, Job de Wilde, Kees Kingma, Jelle Schuringa en Jan de Wit (C) vertrok als eerste van het vlot, klokslag 12.00 uur. Tegen de wind in, maar met stroom mee duurde de heenreis ongeveer 50 minuten. Het was de bedoeling dat de Topper "kwartiermaker" was en (dus) als eerste aankwam bij het strand van Wilp. Dat is gelukt. Daar had de toercommissie vooraf ter herkenning twee witte stoelen neergezet, en al een hoop stenen weggewerkt. Wachtend op de andere boten heeft de bemanning van de Topper de rest aan grote stenen van het strand verwijderd.

De bemanning van de Topper kon vervolgens de Zeemeeuw (bemanning: Raymond Veldhuis (C), Froukje Groenewoud, Daan Moes, Maatje Jonkers, Maarten Boer/ Ton de Haas ), de Flamingo (Lex  Schouten (C), Hans ter Steeg, Arianne Wopereis, Henk Midderham, Mireille Bloem),  de Zwaan (bemanning : KWV Loosdrecht: Henk Wismeijer, Ine Riemer, Elsbeth Hedel),  Isala : Chris Braun (C),  Marica Hofstede De Groot), de Visarend (bemanning: RZV Naarden: Otto van der Wal en Jan van der Veer, Isala: Ton Rotteveel ( C), Anja Peeters en Pieter Arkesteijn ) en de Zilvermeeuw(bemanning: Isala:  Henny Duijts  ( C )  en ARV De Grift :  Mieke van Noorden en Tineke Kranenburg , ook wel aangeduid als "de Titaantje") opvangen.

De watertemperatuur was overigens nog prima voor eind oktober, waardoor de aanlanding heel aangenaam was.

Nadat alle boten netjes op het strandje waren gelegd, begaven we ons op pad naar restaurant "De Kribbe", waar we een aparte ruimte op de eerste verdieping tot onze beschikking kregen. Na een kopje koffie of thee kregen we de beloofde erwtensoep, geflankeerd door roggenbrood met katenspek. Deze sluitingstocht heet immers niet voor niets ook de "snerttocht".

Voorafgaand had Pieter ons gevraagd de hoogte van de Donjon van Nijenbeek - we roeiden van raaipaal 930 tot 939, Nijenbeek staat ter hoogte van raaipaal 935 - te schatten. Voor de juiste schatting stelde hij een mooie prijs in het vooruitzicht.

Maar voordat de winnaar of winnares bekend zou worden gemaakt kregen we eerst een interessante lezing van Bert van der Zedde van de Oudheidkundige Kring Voorst. Aan de hand van mooie foto's van het interieur van het grote vierkante, wat plompe bouwwerk, werd de geschiedenis verteld van de ruim acht eeuwen oude Donjon, onderdeel van een oorspronkelijk veel grotere vesting. De oorspronkelijke vesting is behoorlijk beschadigd tijdens de laatste dagen van de tweede wereldoorlog. Er zaten namelijk Duitse soldaten - ongetraind en zeer jong - die onder vuur werden genomen door de geallieerde Canadezen.  Bert gaf aan dat het betreden van de Donjon gevaarlijk is, en dat bezoek absoluut onder leiding van ervaren gidsen dient plaats te vinden. De kelder en het platte dak zijn sowieso niet toegankelijk.

Al met al erg interessant, en gelukkig was Bert van der Zedde niet al te lang van stof - oudheidkundige heren op leeftijd zijn nogal eens breedsprakig - konden we nog bij mooi weer vertrekken, niet nadat de door Pieter beloofde prijs met betrekking tot de hoogte van  Nijenbeek (20,13 meter, beste schatting 20 meter) aan het team uit Loosdrecht  was  uitgereikt.

Daarna hield Pieter een praatje, waarin hij de gastroeiers bedankte en alle mensen die deze tocht mogelijk hadden gemaakt. Zoals we van Pieter gewend zijn, gingen deze bedankjes gepaard met de uitreiking van een kunstwerk van Ton de Haas, in dit geval van de ooievaars die langs de IJssel verblijven. De aantallen "schilderije" ben ik kwijt, maar alle gasten kwamen aan bod. Ook het personeel van De Kribbe werd niet vergeten.

De terugtocht werd in omgekeerde volgorde aanvaard, ergo de Topper vertrok als laatste. Met een zonnetje en de wind in de rug konden wij na circa één uur en tien minuten het Isala vlot toucheren en na het opbergen van de boten was er aan de bar nog even tijd om "na te roeien" met onze gasten.

Al met al een zeer geslaagde tocht. Dank aan de toerroeicommissie !

Kijk hier voor meer foto's