Vooraf – Pieter Arkesteijn

De Landelijke Midweek Roeidag, dit jaar in het kader van ons Lustrum – 110 Jaar Isala – moest helaas wegens het vaarverbod worden afgelast. De 24 gasten zijn ondergebracht bij andere verenigingen maar jammer is het wel. Maar, een onverwachte en welkome verrassing. De als vanouds uitstekende contacten van de toercommissie hebben letterlijk met stoom en heet water een passend alternatief kunnen organiseren. Daarbij geholpen door de gastvrijheid van de RZV Naarden aan het Gooimeer. En ter afronding een mooie vaartocht met gids door de Vestinggrachten van Vesting Naarden. Ter bestrijding van het file leed en als opstapje naar het terras van de historische Turfloods aan het eind van de haven en aan het eind van ons grachtenrondje. ZRV Naarden; bedankt voor deze spontane en kosteloze 'reddingsactie' als Lustrum cadeau!

Verslag Toertocht – Alex Pennington de Jongh

Vroeg uit de veren, 8 uur bij het botenhuis, we (8) gaan kennis maken met twee gast roeisters uit Alkmaar van de ARZV, die ook graag met deze alternatieve LMRD wilden meeroeien, de andere alternatieven (den Haag, Culemburg en Cuijk) waren hun te ver weg. Op het terrein van de jachthaven Naarden werden we in het verenigingsgebouw welkom geheten door een delegatie van het bestuur van de RZV Naarden. Zoals gebruikelijk werden bedankjes en complimenten uitgewisseld en konden wij ons Lustrum Vogelboek van Ton de Haas aanbieden aan het bestuur van Naarden én aan de dames uit Alkmaar. Zij zijn ook niet met lege handen gekomen. Vanuit Alkmaar kreeg Isala een trommel Alkmaarse Davelaar Odekoeken (sinds 1833). Dat laatste zijnde een politiek correcte aanpassing van de weleer als zodanig bekende ‘jodekoeken’, dus nu (vegan) Odekoeken.

Buiten is het prima roeiweer en een prettige temperatuur.

We gaan met twee volle boten het Gooimeer op. Niet in C-boten maar in heuse coastal-boats (Swift) voor 5 personen. Het traject gaat vanuit de Jachthaven naar het Stichtse strand, een natura-2000 gebied, bij de Stichtse brug, voor een ‘tussenlanding’ en vandaar onder de bekende Stichtse brug door langs het eiland de ‘dode hond’ naar de Eem, de kortste rivier van Nederland, en dan, na een kort stukje stuurboord uit, via de Eemnesservaart naar het historische Eems Gemaal.

De boten wennen snel en het tempo ligt er niet om. De boten glijden zonder probleem door en over hoge boeg- en hekgolven. Verbazend is het te ervaren dat net buiten de vaargeul het water ondiep is en bovendien van veel waterplanten voorzien. Ondiep, zeker bij het Stichtse strand zijn de laatste 4 meter niet dieper dan 25 cm. Het steekroertje moest worden opgetrokken om veilig te landen. Gerust en gelaafd weer in de boten richting de Eem. Intussen is in de groep het besef aan het ontstaan dat er nog een lange roeitocht voor ons ligt en de daarna de terugtocht. In goed overleg wordt er besloten langs het ‘dode hond’ eiland tot bij de monding van de Eem te roeien en dan te keren, rekening houdend met het verdere programma van de dag. Het blijkt een goede beslissing te zijn geweest. De coastal is snel maar in gewicht aanzienlijk zwaarder dan een C-4 en we hadden terug wind tegen. Velen zijn blij na deze echt mooie tocht de Jachthaven weer veilig te kunnen bereiken. We blijken achteraf toch ruim 22 kilometers te hebben geroeid.
Een mooie ervaring rijker, snel omgekleed en naar de Vesting Naarden, die verborgen ligt achter de A1, want het volgende onderdeel is een vaartocht met gids door de vestinggrachten van Naarden. Uitleg over de geschiedenis van de vestingwallen, verdedigingswerken en verschillende panden in de vesting, de rust van het water, de velden met schitterende waterlelies brengt ook de rust weer terug bij de roei-gasten.
Weer aan wal beginnen de verschillende lege magen blijk te geven dat er gegeten moet worden. We strijken neer op het terras van de Turfloods, aan het eind van de haven, vroeger de opslagplaats van het ‘bruine goud’ turf. Nog steeds is dit historische gebouw voorzien van dikke muren en van zware tralies om diefstal te voorkomen, vanuit hier ging immers het turf met trekschuiten naar Amsterdam… om in de koude winters de huizen te verwarmen.
De stemming zit er goed in, moe van de vele indrukken, biertje erbij, plankjes met lekkere bistro hapjes, en het gezelschap wisselt ervaringen en sterke verhalen uit. Weer blijkt hier het gezamenlijke gevoel deel uit te maken van een grotere midweek roeigemeenschap van gemiddeld wat oudere en gezonde roeiers. Een afspraak om in april van het komend jaar bij Alkmaar de Bergermeer tocht te gaan roeien werd gemaakt. Het is al langzaam donker aan het worden als we Naarden verlaten. Moe en voldaan is het bed rond 24.00 uur een dankbare rustplek.

Alex Pennington de Jongh

Kijk hier voor beeld