Oproeien naar de Olympische Holland Acht boot
Van RZV Naarden via de Almere havensluis naar RV Pampus/Almere
De jaarlijkse toertocht met Coastal boten van RZV Naarden was dit jaar gepland op vrijdag 26 juli, maar juist op die dag werd voorzien dat het Warnsveldse hitte record uit 1944 mogelijk zou sneuvelen en dat de temperatuur die dag zelfs net boven de 40 graden Celsius zou uitstijgen, na medisch advies was er maar een optie niet roeien in die record hitte, zeker niet als de gemiddelde leeftijd aan de hoge kant is. Gelukkig bleek het mogelijk om al op maandag 5 augustus de boten weer te reserveren en het team van 10 weer bij elkaar te krijgen, op twee teamleden na, maar reserves bleken beschikbaar.
Rond 10 uur arriveerden we op maandag 5 augustus in de Jachthaven van Naarden, alwaar we werden welkom geheten door Otto van de Wal, de toercommissaris van de RZV Naarden en ook de captain van de 2019 RIJM ploeg van de RZV Naarden. Het was blijkbaar tot hem doorgedrongen dat er een jarige in ons team was, we werden namelijk feestelijk verwelkomd en ook vol trots werd de nieuwe prijzenkast aan ons vertoond, met de Isala tegels (met gedicht) van de afgelopen jaren en ook met het recente IJsselboek, de RIJM wisselprijs. Er stond best wel wat wind op het Gooimeer, de etappe heen met de twee Coastal boten, de nieuwe IJmeermin (uit China) en de oudere Gooimeermin(uit Frankrijk) naar Almerehaven ging voor de wind, al was het uitkijken voor drijvende velden met algen aan lagerwal, en moest de haven van Almere Haven goed aangestuurd worden om niet aan lagerwal te geraken. Maar het lukte ons om precies op tijd (11.30 uur) voor de Almere Havenkomsluis aanwezig te zijn, teneinde gezamenlijk geschut te worden naar het 5 meter lagere waterpeil in Flevoland, een hele ervaring, de twee boten pasten precies in deze watersportvriendelijke sluis en spoedig kwam ook de bekende klomp langs voor het sluisgeld, 3 euro. Maar liggend voor de zwarte sluisdeur die als maar groter werd en met het waterpeil zakkend 5 meter omlaag in een sluis die als maar donkerder wordt, kwamen eerder de gedachten op dat we op weg waren naar een donkere onderwereld, dan naar de Olympische 'Holland Acht' oefenbaan in de Hoge Vaart, bij de RV Pampus in Almere, alwaar we om 12.30 uur hadden afgesproken met onze gastvrouw Mirjam. Maar toen ging na enig geraas de sluisdeur open en opende zich een 'groen paradijs', met tuinen en recreatiebossen vlak langs ons roeiwater, alsof die er altijd geweest waren, terwijl wij maar dachten dit is Nieuw Land was……!!
Roeiend op onze kaarsrechte vaart kwamen we allereerst de aftakking aan bakboord uit tegen naar het 'Weerwater', een mooie naam voor de plas waarom heen het Centrum van Almere gebouwd is, stadhuis , theater, winkelcentra…maar we moesten verder. Vervolgens kwamen we ook aan bakboord het enige Kasteel van Almere tegen, voor een kwart afgebouwd , een beoogde trouwlocatie…van allure, maar helaas het geld was al snel op en een koper wordt allang gezocht. Tenslotte passeerden we de ere gallerij met woonboten, elk boot anders, waarmede bewezen moest worden dat men in Almere ook comfortabel op een woonboot kan wonen. Voor het uitgebreid bekijken van deze best wel fraaie woonboten, hadden we echter geen tijd, want we wilden precies op de afgesproken tijd (12.30) aftikken aan het vlot van de RV Pampus, gelegen vlak na deze rij woonboten. Het Olympisch gevoel kwam al in ons boven drijven, want het eind doel van onze tocht was om de Olympische Holland Acht boot, die momenteel in de botenloods van de RV Pampus ligt, met een bemoedigende ferme tik Olympisch succes te wensen in Tokio, volgend jaar. Momenteel traint het Holland Acht team op de kaarsrechte en brede Hoge Vaart in Flevoland vanuit de RV Pampus, dagelijks zo’n 30 km hoorden wij.. Met Olympische precisie kwamen we op de afgesproken tijd aan en onze gastvrouw Miriam had de koffie al klaar. Met het mooie weer konden we op het buitenterras lunchen en werd er ook gezwommen. Maar ook de verhalen kwamen los toen we hoog in de bomen om ons heen prachtige klimplanten in volle bloei zagen, de wilde Clematis ofwel Bosrank volgens onze bodemdeskundige aan boord Ton Rotteveel, die ook de meer fantasierijke namen kende van deze fraaie en snelle klimmer: Travellers Joy, alias Old Mans Beard. En een zeer snelle klimmer was deze Bosrank een veertig jaar geleden, volgens Ton Rotteveel, toen hij als bodemdeskundige betrokken was bij de inrichting met bomen van het Almeerder Hout. Alleen snel groeiende populieren vond men toen te saai, daarom werd de Bosrank uit Limburg als exoot geintroduceerd om als versiering te dienen bij het aanplanten van het Almeerderhout , en dat heeft men geweten..!! De Bosrank groeide toen zo snel dat hele percelen jonge bosaanplant overwoekerd werden…en tegen de grond getrokken werden door de exoot uit Limburg ! Vele jaren verder en wijzer en met chemische bestrijding weet men nu de wilde Clematis of wel de Bosrank op 'zijn plaats' te houden als versiering van grote percelen bos, ook van de percelen bos rondom de rustiek gelegen RV Pampus. Na de lunchpauze brak het moment aan van het bezoek aan de Olympische botenloods, op de weg er naar toe stond er een grote boten wagen van de KNRB met 'ingepakte Empachers' de snelle boten van de bekende Duitse wedstrijdbotenbouwer. Eenmaal in de loods liet de hard blauwe Holland Acht zich niet zomaar aanraken, er was een 'Olympische lengte' voor nodig (Jan en Pieter) ofwel een stevige roeitrap, waar Maatje en de rest van het team maar al te graag gebruik van maakte, zie de foto’s. Nu is het verder wachten op de Olympische Spelen in Tokyo of onze Isala Holland Acht, tweede in Rio, het Duitse team achter zich weet te laten, we gaan het volgen! Toen we na afloop van het bezoek aan de botenloods onze traditionele Isala tegel met een 'Olympisch' gedicht aan onze gastvrouw Mirjam aanboden om haar te 
bedanken, merkte zij ad rem op dat we wel de Olympische lengten aan boord hadden , maar nog niet de Olympische kracht en torso’s! Boem! Rekening houdend met een stevige wind tegen op het Gooimeer en mogelijk lang oponthoud bij de sluis besloten we snel te vertrekken, en inderdaad we moesten dit keer wel een half uur wachten bij de sluis, maar eenmaal op het niveau van het Gooimeer, bleek er inderdaad een stevig wind vanuit het Zuid Westen te waaien. We besloten de hoge wal van het Gooimeer op te zoeken en met een loodrechte koers op de golven, koersten we met onze coastal boats richting Jachthaven Naarden, 8 km. Dit was caostal rowing in prima forma, we moesten er hard aan trekken, maar we kwamen vooruit en kregen niet veel water binnen. Bij de aankomst in de Jachthaven werden we weer opgewacht door onze gastheer, die ons demonstreerde hoe we het buiswater op de scheepshelling weer via de zelflozer konden laten weglopen. De coastal boats (vroeger yole de mers) ervaren we inmiddels als een vertrouwde boot, waarbij de IJmeermin, de Racing Machine van Swift uit China, een gladde boot, weer anders aan te sturen bleek dan de klassieke franse yole de mer, de Gooimeermin, met een kiel. Na afloop bij het napraten vertelde Otto ons in zijn fraai Clubgebouw dat er plannen zijn bij de RZV Naarden om in 2020 met een tweetal Coastal Boats deel te nemen aan de RIJM 2020. Met dit goed nieuws voor onze RIJM 2020, verlieten we de jachthaven Naarden om rond 17.30 uur in de (heel) Oude Haven van Naarden Vesting aan de boord te gaan van de Ms Voorwaarts van Vesting Vaart Naarden, samen met de bevriende schipper Arie voor een grachtentocht van rond anderhalf uur. Deze tocht bleek met zijn verhaal een reis door onze geschiedenis te zijn, met speciale aandacht voor de plek waar Stadhouder Willem III in 1673 op 23 jarige leeftijd met zijn Staatse troepen en samen met Kolonel Palm en de Mariniers definitief de Franse bezetter van de Vesting Naerden tot overgave wist te dwingen. Een kopie van de beroemde ets (van een Rembrandtsleerling ?) 'de Huizerpoort' van deze plaats in 1670, hebben we dan ook op deze plaats aangeboden aan onze schipper Arie, als dank voor zijn gratis vestingvaart. Tenslotte werd deze bijzondere dag op feestelijke wijze afgesloten met een Spaanse maaltijd bij de Turfloods (1746) aan de Oude Haven. Een mooiere verjaardag met roeivrienden op en rondom het water kun je jezelf niet wensen…
Pieter Arkesteijn.