Naar de bollen,
Naar de prachtige bollen,
Waar je sprakeloos geniet,
Van de kleuren die je ziet,
Naar de bollen..!
De midweek bollentocht van RV het Spaarne is inmiddels een klassieker geworden op onze toerkalender, natuurlijk vanwege de bollen, maar ook vanwege de gezellige organisatie die er de hand niet voor omdraait om dit seizoen een 5 tal bollentochten te organiseren, waarvan een tweetal voor de internationale gast roeiers.
We vertrokken dit jaar om 8.30 uur om de file piek van rond 8.00 uur te ontwijken, dit lukte ten dele, maar om rond half elf arriveerden we aan het Spaarne, waar twee moderne wherries met big blades voor ons gereserveerd waren, maar eerst een kop koffie op het grote terras, waar het onheilspellend rustig was en we oude kennissen bij het Spaarne opzochten, we waren achteraf de laatsten die vertrokken, eerder waren 
vertrokken de roeiers van de RV Leerdam en de RV de Dragt uit Drachten. Nadat we gebriefd waren en van een route kaart met toelichting voorzien, zetten we koers om via het brede Spaarne naar de Cruquius, het stoom gemaal uit 1849 met de grootste stoommachine ter wereld, te roeien vervolgens stuurboord uit de Ringvaart op, om rond de Haarlemmermeer naar Hillegom te roeien. Via de route kaart toelichting werd ons duidelijk gemaakt dat we over de verbinding van de vroegere Haarlemmermeer (de Meer) met het Amsterdamse IJ roeiden, maar sinds 1852 (170 jaar geleden) is het in de Haarlemmermeer ‘Graan voor Vis’ en veel later ontstond er het huidige Schiphol , dat nu zorgde voor een continue stroom van stijgende en dalende vliegtuigen. Maar we lieten ons niet afleiden, we moesten wel onder een drietal lage bruggen door die met tijdige commando’s en lenigheid op de stuurstoel genomen moesten worden, zeker bij de laatste brug was er weinig ruimte over. Maar waar bleven de bollen nou… het werd een grote kalksteen (uit zand en kalk) fabriek die ons tenslotte kon overtuigen waar we stuurboord uit de bollenvelden konden naderen. Heel vroeger werden de duinen afgegraven voor het zand en op de overblijvende bodem, de geestgronden ontstond de bollen cultuur. Maar toen we eenmaal de eerste bollenvelden passeerden, werd al snel duidelijk dat alle bollenvelden op elkaar lijken en alleen van kleur verschillen, maar hoe vonden we nou tussen al die bollenvelden de locatie Klein Duimpje (een Kleine ambachtelijke brouwerij), waar de befaamde eenvoudige, maar voedzame Spaarne lunch op ons stond te wachten. Daar had het Spaarne wat op gevonden, het duurde niet lang of we zagen een hele grote en rode Spaarne vlag (1e foto), van wel twee bij anderhalve meter, met daarbij bekende Spaarne gezichten, die ons vroegen om de geitenpinnen en lijnen om ons vast te maken aan de oever van een bollenveld. Terwijl wij liepen naar de bollenschuur met Klein Duimpje kwamen we de roeiers van Leerdam en de Dragt tegen die hun boten alweer opzochten, we realiseerden ons dat we inderdaad de laatsten waren, maar bij Klein Duimpje, in een bollenschuur verstopt, aangekomen hadden we wel het hele terras voor ons zelf en onze gastheren die ons vertelden over het tekort aan tulpen voor het komende bloemencorso, zodat import uit Noord Noord Holland boven Almaar noodzakelijk was, we konden het bijna niet geloven.
Op de route terug was het toch weer zoeken geblazen, tussen al die kleurige bollenvelden die op elkaar leken en niet van naambordjes voorzien waren. De geurige Chrysanten waren op de plek van 2019 verdwenen, maar kwamen later gelukkig weer terug langs de Leidse(trek)vaart, die ons met een pauze stop halverwege weer terug bracht naar Haarlem Noord, om ons daarna langs de monumentale Bavo en Schouwburg naar de vertrouwde stads rivier Het Spaarne terug te leiden, met ook hier monumentale panden op de beide oevers, gebouwd in een tijd dat bijna al het verkeer en transport over het water ging, dus voor de drooglegging van De Meer in 1852. Maar op een van de oevers ontdekten we een pareltje , een open mini moskee, als bewijs dat in de laatste vijftig jaar de bevolkingssamenstelling van Haarlem minder 
homogeen geworden is, zoals trouwens in heel Nederland. Lang konden we hier niet blijven liggen, want we hadden ons opgegeven voor de avond maaltijd om 18.30 uur in het Clubgebouw van het Spaarne, waar we tenslotte om 18.15 uur afmeerden aan het vlot. Het was een drukke woensdagavond bij het Spaarne , een vereniging met 1000 leden, net toen we aankwamen werd een Heren Acht over de hoofden heen te water gelaten, altijd spectaculair! Enigszins verlaat gingen we aan tafel om rond 19.00 uur, een mooi moment om de toercommissie van het Spaarne te bedanken voor de goede organisatie en de gezelligheid. Vanuit ons Lustrum jaar/Vogel jaar 110 jaar Isala voelde ik me bijna een Klein Duimpje toen ik ons Vogelboekje ‘De Roeipotigen en andere vogels’ van Isala lid Ton de Haas mocht aan bieden aan het Spaarne, met als uitnodiging, kom ook een keer roeien op onze IJssel vanuit ons nieuwe botenhuis. Toen we na de maaltijd naar buiten keken naar het vlot, kwamen ze eraan de heren Acht, en weer die gedisciplineerde uitstap, de boot over de hoofden heen, en weer spectaculair om naar te kijken. Het was een geslaagde roeidag, mooi roeiweer en met allerlei vormen van roeiplezier bij deze grote roeivereniging in Haarlem, aan het brede roeiwater van het Spaarne.
Tenslotte, hoe kom je thuis van een geslaagde bollentocht bij het Spaarne, natuurlijk met een bosje tulpen uit Haarlem, in een paar dagen tijd stonden ze er prachtig bij.
Pieter Arkesteijn