Weerribben toertocht op zondag 4 april 2016…..elk jaar een andere route door het Nationaal Park Weerribben-Wieden.
Dit jaar deed Isala weer mee met de klassieke toertocht (60 boten) van de relatief kleine RV ’T Diep in Steenwijk, een vereniging waar we al eerder een toertocht maakten. Bij de receptie werden we dan ook meteen begroet met ‘Oh Isala, van de mooie aalscholver’: de bekende schildering van Ton de Haas, die we altijd graag aanbieden aan de gastvrouwen van een midweekroeitocht, zoals afgelopen jaar bij ’T Diep.
Dit keer was voor ons een leenboot gereserveerd, de wherry Blauwe Hand: een stevige boot die wendbaar genoeg bleek in de vele haakse bochten, met twee peddels aan boord, alsmede de daarbij horende stevige bemanning (4), waaronder een deelnemer aan de komende Elfsteden roeitocht, die kilometers wilde maken als training. Hoewel de verleiding groot was om op deze mooie roeidag , met ook veel zon, al bij de eerste horecastop aan te leggen (wat bijna iedereen vóór ons deed), roeiden wij vastberaden door in de verwachting dat de volgende horecastop rustiger zou zijn. Na het rimpelloze Giethoornmeer en veel vaarten en bruggen verder kwamen we tenslotte uit bij de rustiek gelegen Giethoornse Uitspanning ‘de Otterskooi’, te midden van Giethoornse bruggen en kleine boerderijtjes: de 
film Fanfare kon hier zijn opgenomen. Maar ook een symbool voor de succesvolle herintroductie van de otter in het Weerribben-Wieden watergebied, waar nu alleen nog maar fluisterboten herrie mogen maken.
In de smalle Giethoornse grachten was het soms moeilijk om normaal te roeien, zodat
we enige malen onze toevlucht moesten nemen tot het zgn. ‘Pieterburen’, een roeitechniek voor toerroeiers waarbij de riemen aan een van de boorden slippend worden gehouden terwijl je aan de andere boord voorzichtig doorroeit.
Dit ‘Pieterburen’ bleek soms ook noodzakelijk om ruim baan te geven aan de fluisterboten met Chinese toeristen, die inmiddels ook Giethoorn als internationaal beroemd natuurgebied hebben ontdekt. Deze ontmoetingen brachten wel met zich mee dat we begonnen met het uitspreken van de Chinese woordjes die we kenden; we kwamen vooralsnog niet verder dan ‘hoe gaat het’ en ‘dank je wel’ in het chinees. De glimlach op de Chinese gezichten maakte veel goed.
Zoals meestal met deze toertochten, wordt er ook een verkorte tocht aangeboden voor slecht weer en een langzaam roeitempo. Gelukkig kunnen we melden dat wij tenslotte, min of meer avontuurlijk gedreven, hebben gekozen voor de lange variant. Kennelijk was dit ook de keuze van een aantal rondvaartboten, die we behoedzaam hebben kunnen passeren. Op deze route passeerden we ook de bekende Uitkijktoren van het Nationaal Park de Weerribben-Wieden, waar Marica opmerkte: ‘drie jaar geleden stond ik daarboven en kon toen absoluut niet bedenken dat ik nu in een gezellige Isala boot langs zou toeren..’
De laatste kilometers gingen tellen, maar door handig navigeren in de smalle sloten aan de rand van Giethoorn wisten we op het laatste stuk zowaar nog een aantal boten achter ons te houden, waarna we op het brede kanaal naar Steenwijk uitkwamen en er nog voldoende energie aan boord bleek te zijn voor de laatste loodjes naar het vlot van ’t Diep, waar we met een Beerenburger en later met soep op het zonnige terras welkom werden geheten, waarbij we nog even een paar roeiverenigingen konden informeren over onze komende Rijn IJsselmarathon.
Pieter Arkesteijn