Roeien  naar Wilp, door Weer en Wind

De wekker op 6.30 u, de hele nacht kijken of ie wel goed stond en nog niet gegaan was, dromen over boten en omwisselen op snelstromend water.. Dat was mijn voorbereiding op de roeitocht naar De Kribbe, zondag 23 aug. 7.15 u op de fiets uit Brummen.

Verzamelen rond 7.45 bij de botenhuizen (ik ben altijd te vroeg, zat binnen en dacht ‘waar blijft iedereen’), en na een bemoedigend woord van Pieter stapte hij met Maatje, Margereth plus echtgenoot en Inge op de fiets, en daalden wij af naar de boten.

Pittige wind, uit zuidwest en mogelijk regen. Alle apps bestudeerd afgelopen dagen en dan uiteindelijk denken ‘we zien wel’. Eerst de Zeemeeuw weg, toen de Visarend en wij als laatsten in de Flamingo. Emmertjes en sponsen mee om covid weg te poetsen op de terugweg.

Prachtig roeiweer. Beetje fris. Regen? Wat nu aan doen: lange broek, korte broek, hemd, shirt, lange mouwen, regenjasje? was al uitgebreid besproken op de steigers, en uiteindelijk trekt ieder z’n eigen plan. Geen zwemvest gezien, die had ik ook nog in m’n fietstas gestopt, want ooit es omgeslagen op de IJssel maakt voorzichtig, maar goed, ik deed m toch ook maar niet aan.

Instappen gelijk, nu, dingetjes afstellen (Spoorstok!i) en dat schoenending (Voetenbord!), zit het schroefje wel goed vastgedraaid (dolklep!)

Daar gingen we, met stroom en wind mee, keihard richting Wilp. Prachtig zo vroeg op de IJssel. Weinig, of eigenlijk geen, andere boten, mooie wolkenluchten, overvliegende ganzen.

Genietende stuurman Lex, rustig oprijdende Paul op slag, dan ikzelf , achter/voor mij nieuw lid Jan en op de boeg Vera, die haar Kg net gehaald had. Een eind voor ons moesten de andere twee boten roeien, maar die waren al gauw uit beeld. (Sowieso het vreemdste van roeien vind ik dat je altijd maar achteruit kijkt).

De IJssel staat laag, dus we konden niet zo goed de in verre einder kijken, maar ook zonder dat was het mooi: mooie walkant, ooievaarsnesten, de wilgen, de vogels, kampeerders, de wind, de bochten. De IJssel is niet goed voor je richtingsgevoel, de wind leek onderweg van alle kanten te komen. Langs de mooie imposante toren en verder naar het Gat van Gorssel. Heel mooi en leuk als je nog nooit ‘voorbij het kanaal’ geweest bent. We hebben het Gat van Gorssel even verkend, ook leuk en vergaapten ons toen aan de grote villa’s op de kant. We schoten zowat het strandje voorbij waar de Zeemeeuw en Visarend al op de kant lagen.

Behulpzaam werden we uit de boot begeleid, Flamingo ook op de kant gedragen en in ganzenpas, met 1,5 m afstand door het weiland naar het Museumcafé. Ook weer heel leuk en goed verzorgd, lekker op het achter/buiten/terras stond de koffie/thee/cake voor ons klaar. Gezellig kletsend en koffiedrinkend maakte je zo ook weer kennis met mensen die je niet kende. Echt leuk. Echt leuk.

Toen wederom een mooie toespraak van Pieter, die ook nog vertelde van de oceaanreis van Bela, en dat zíj nu aan het oefenen was bij Den Oever, golfen nemen. Mooi dat Pieter zo de nadruk legde op gezellig samen roeien in ons eigen roeigebied. We kunnen dan wel niet naar de Bollen, niet naar de grachten, niet naar De Maas, geen regatta, geen dit geen dat, maar wél mooi roeien op onze eigenste IJSSEL.

Na de koffie en de foto’s weer naar de boten. Het leek mij heeeeeel ver, terug met stroom tegen (en ook de wind nog) dus ik mocht met 4 anderen op de fiets terug. Pieter nam mijn plaats in de Flamingo in. Alle handvaten (handles!!) van de peddels (RIEMEN!), waren covid-proof schoongemaakt, er werd nog wat gespetterd met de spons, en toen te water. Maatje gaf nog een kleine cursus ‘in de boot stappen met natte zandvoeten en zorgen dat de boot niet vies wordt’. Praktisch én handig om te zorgen dat er geen zand in die railtjes komt (Sliding!)

Pffft ik had wel bewondering voor de stoere roeiers die tegen de wind en stroom in terug moesten roeien. Het had nog even gekriebeld, beetje spijt dat ik niet terug roeide, maar toen ik dat zag was ik blij met mn fietsje…

Wij over de pont terug via de Gorssel kant. Onderweg een paar spetters en om 12 u waren we (de fietsers) weer in het botenhuis. Nog even nagepraat en hup weer op de fiets naar Brummen. Op de Oude Brug nog een tijdje in de verte getuurd of ik ze al zag komen, maar nee. Toen volgde er een flink buitje, niet lang, maar je werd er wel nat van, en met trots dacht ik aan die stoere roeiers, die rond 13 uur ongeveer, waarschijnlijk nat tot op de onderbroek, zouden aankomen…

Heel erg leuke tocht, dank jullie wel voor het organiseren, Maatje en Pieter

En meestal zeg ik dat ik zeilen leuker vind, maar ik vond deze tocht wel echt TOP.

Rudie van den Berg