Toerroeien bij Tromp in Hilversum
Op vrijdag 21 juni 2013 reisden negen enthousiaste toerroeiers in alle vroegte naar Roeivereniging Cornelis Tromp te Hilversum af met het plan om over de Loosdrechtse plassen naar Vreeland te roeien. Maatje Jonkers had in haar voor alles inzetbare bus Henny Duijts, Trude Vis, Paul Waart en ondergetekende aan boord, en Ton de Haas vervoerde ons boegbeeld toerroeien Pieter Arkesteijn, Henk van Oosten en Anke Nieuwland. In Hilversum bleek de toegangsweg naar Tromp listig verstopt te zijn in een rotonde, wat ons een kleine omweg opleverde langs het Hilversums kanaal waar we reeds een indrukwekkend aantal roeiers voorbij zagen komen. Uiteindelijk zaten we toch achter dampende koffie in een prachtig clubhuis. Ook het botenhuis en kleedkamers (met douches!) waren ruim en goed verzorgd.
Het weer zat niet echt mee, en we gingen dan ook met zware bewolking, waar af en toe een fikse plensbui uit viel, op pad met drie wherry’s van Tromp. Al spoedig passeerden we een sluisje dat we zelf met een code konden openen, en wat door Pieter werd bediend alsof hij dit dagelijks deed. Daarna door allerlei slootjes waar met name de boot met Maatje en Henny langdurig uit het zicht verdween, naar later bleek in het kader van plaspauzes. Uiteindelijk kwamen de Loosdrechtse plassen in zicht, maar pas toen werd duidelijk dat de harde wind de golven had opgestuwd tot hoogtes waar een flinke IJsselaak zich niet voor hoefde te schamen! Het was duidelijk dat we binnen enkele minuten vol zouden lopen, waarna we besloten terug te gaan omdat we ook via het Hilversums kanaal naar Vreeland konden varen.
We waren inmiddels toe aan de lunch en vonden een prachtige aanlegplek op particulier terrein waar aanleggen uiteraard niet was toegestaan, maar de eigenaars waren niet aanwezig zodat we toch maar de stoute (en inmiddels kletsnatte) schoenen aantrokken en aan land gingen. De meegebrachte picknickmanden gingen open en na warme koffie, thee, koeken en sandwiches kon dit groepje verkleumde roeiers er weer helemaal tegen. We liepen nog even naar de andere kant van het immense terrein waar we vanaf een aanlegsteiger een prachtig uitzicht hadden op de onstuimige Loosdrechtse plassen met golven die bijna een meter hoog waren. Terug op het Hilversums kanaal passeerden we enorme velden met waterlelies en genoten ondanks het slechte weer van de prachtige natuur.
Uiteindelijk kwamen we aan bij sluis ’t Hemeltje waar de sluiswachter eerst aan zijn jasje moest worden getrokken omdat hij helemaal niet door had dat hij klandizie had. We voeren er zonder problemen in met een flink motorjacht achter ons. De sluiswachter opende een schuifdeur waardoor het aan stuurboord binnenstromende water de boeg van onze wherry naar bakboord tegen de wal drukte. Daar bleef de boeg onder een balk haken waarna het snel stijgende water de boeg omlaag drukte. Trude Vis, die op dat moment stuurde, deed haar naam eer aan door als een zeemeermin eerst de lucht in te gaan en vervolgens samen met Henk en Felix binnen enkele seconden door de sluis te zwemmen omdat de wherry razendsnel was volgelopen.
De sluiswachter en de eigenaar van het motorjacht bleken beiden een lenspomp te hebben die Felix gedurende ca. een half uur in spagaat bungelend aan de sluiswand in de wherry moest drukken om deze leeg te pompen. Onderwijl viste hij links en rechts drijvende vloerplanken, jassen, tassen en andere spullen uit het water. Dat laatste lukte wonderwel, want uiteindelijk waren al onze spullen weer terecht en bleek de nieuwe waterdichte tas van Felix zelfs twee droge knalrode plaids van Trude te bevatten waarvan ze er een kon gebruiken als wikkelrok ter vervanging van haar natte plunje! De enige averij was een afgebroken stukje roer, wat men bij Tromp weer makkelijk kon repareren.
Inmiddels was het al zo laat geworden dat het pannenkoekenhuis per boot niet meer bereikt kon worden, maar dat heeft de helft van de groep er niet van weerhouden om met de auto naar Vreeland te rijden waar we alsnog heerlijke pannenkoeken gegeten hebben. Al met al kunnen we terugkijken op een zeer geslaagde dag met belevenissen die wat onstuimiger waren dan we ons hadden voorgesteld. Volgens Trude was het onze tijd nog niet, al waren we al in ’t Hemeltje …
Felix Dikken