Stamppottocht 2010
Stamppottocht op 23 januari
Op een ijzige ochtend, net één graad boven nul, zijn we met 12 mensen naar het Gat van Gorssel geroeid. Het was bitter koud, zonder dikke handschoenen viel niet te roeien.
Dat dit speciaal is hoef ik de fervente roeiers niet uit te leggen. Allen hadden we sinds de intocht van Sinterklaas niet meer geroeid. Bij de intocht leek het wel voorjaar, maar de winter sloeg half december toe en duurt al vele weken. Ook voor volgende week wordt weer een week vorst voorspeld en de sneeuw en gladheid komen wellicht weer terug.
Net als vorig jaar had Peggy boerenkool gemaakt met alle accessoires(worst,uitjes, piccalilly, mosterd) Ze verwelkomde ons samen met Carla bij het Gat, beiden stonden te zwaaien.
Vorig jaar had zij een oude weckketel vol boerenkool. Een kwart was echter aan de bodem gaan zitten en bovenop de vuurkorf gaan aanbranden. Ze was nu slim geweest en had bij de dump een pan gekocht uit het leger waarin voedsel 24 uur warm kan blijven. Dat kwam de kwaliteit van de stamppot zeer ten goede. Peggy had 's ochtends de pot bereid en alles was vers en zonder verbrande bijsmaak.
Het is werkelijk ongekend om midden in de winter buiten stamppot te eten, verwarmd door een vuur uit de vuurkorf, omringd door roeiers die een koud tochtje niet uit de weg gaan. Peggy doofde het vuur aan het eind van het festein door de korf in het gat te smijten. Dat gaf een enorme wolk witte rook bij het wegvaren op de terugtocht.
Terug in het botenhuis wachtte ons een verrassing. Op het bord stond geschreven dat er een vaarverbod was. Dat kwam gelukkig goed uit, we hadden al gevaren en waren niet van plan dat opnieuw te doen.
Lieve Peggy, dank voor de heerlijke stamppottocht die we met elkaar mochten beleven. Carla en jij bereidden ons een warm welkom met heerlijk eten op een koude dag.
Gerard, Frans, Mariëlle, Conny, Liesbeth, Hans, Peter, Frank, Martin en
Trude.