MWRD in Roosendaal - 20 augustus 2015
Aangezien Leo Kerklaan een roeiverleden heeft bij de Roosendaalse Roeivereniging zijn we daar met de Landelijke MidWeekRoeiDag een kijkje gaan nemen. In de vroege uren vertrekken we. Want een pittig stukje rijden, denken we. Al met al zijn we een van de eersten die arriveren bij de RV Roosendaal aan de Vliet.
Kantine, kleedruimtes en zo meer zijn keurig. Niet al te groot maar heel functioneel. We rollen wel bijna om bij het bekijken van het botenhuis. Achten, vieren, drieën, tweeën, skiffs. Boord en scull. Glad en C-materiaal, wherry's in diverse uitvoeringen. Tikkeltje jaloers zijn we wel.
Ontvangst met koffie, thee en cake. Het is strak geregeld en binnen de geplande tijd staan we allemaal keurig ingedeeld en per vereniging verspreid bij de diverse boten. De routebeschrijving is eenvoudig. Voor de tweede brug stuurboord uit en dan slechts één afslag richting Steenbergen; die we niet hoeven te nemen.
Hup, in de boot. We beginnen uiteraard in een soort kolonne maar al snel valt het veld een beetje uit elkaar.
Deels komt dat door de afstand. Het is toch een flink eindje roeien en een regelmatige stuurwissel is voor sommige roeiers wel erg prettig. Er zijn hiervoor her en der wat steigertjes maar de walkant wil ook nog wel eens lukken. Een 'waterwissel' zoals we bij Isala zeer gewoon zijn is niet bij alle roeiverenigingen even gebruikelijk, blijkt.
De vereniging omschrijft haar roeiwater als een van de mooiste van Nederland. Het grootste deel ligt in de vrije natuur (nou ja, landbouwgronden). Nauwelijks wegen of bebouwing. Meer dan breed genoeg voor de boten om elkaar te passeren. Golven veroorzaakt door een plezierjachtje verdwijnen geruisloos in het riet. Opsturen of parallel liggen is een onbekend verschijnsel hier.
De omgeving is en blijft landelijk. De geur bij vlagen ook. Een sterke bieslooklucht wegens het rooien van het uienveld en een iets andere lucht vanwege het uitrijden van varkensmest zorgen tijdelijk voor wat opgetrokken neuzen.
Chris ondergaat nog een onvrijwillige schietstoel-gebeurtenis. Bij het doorvaren van een openstaande sluis zet de stuur de boot wat te veel naar bakboord. Het blad van de riem komt bij de inpik terecht in de spleet tussen de schuifdeur en het metselwerk. Resultaat: Chris plat in de boot, het bovenlijf buitenboord. Maar gelukkig zijn de voetenbandjes van goede kwaliteit, dus alles droog gehouden. De riem buigt wel maar breekt niet onder al dat geweld.
Het weer is prachtig, soms zelfs wat te warm en dan zijn we blij met een beetje schaduw van de hoge rietkragen en de (schaarse) bomen. Als variatie op de licht meanderende Vliet met rietkragen beiderzijds zijn er een soort mini-lagunes. Ze worden gekenmerkt door het bekende rood-wit-rood bordje. De vissen hebben hier hun paaigronden en vogels kunnen zonder gevaar voor watersporters hun rietnest bouwen en bewonen. We spotten een aantal ganzen èn een oerrund.
Na circa 16 km de Heen. Hier een kleine jachthaven met grootse uitbreiding in aanbouw. Op het grasveldje ervóór is de roeiers picknick. We mogen zeer luxueus gebruik maken van de sanitaire voorzieningen van de jachthaven. Traktatie van de gastvereniging: worstenbroodjes. Erg lekker en al ruim een halve lunch.
Alles wordt opgeruimd en ingepakt en we roeien de 16 km weer terug.
De meeste boten in dezelfde samenstelling. Nico ruilt de wherry in voor de C4. Terwijl de vier met Chris en Nico uit het zicht verdwijnt, klinkt Maatjes schaterlach in de drie achter me. De wherry van Leo is zo'n beetje als laatste vertrokken en heeft het roeiwater vrijwel voor haarzelf.
Zo'n ad random samenstelling pakt natuurlijk in de ene boot wat beter uit dan in de andere. Qua roeitechniek dan. In onze drie gaat het prima. Verder ruim voldoende tijd om wat uitwisseling te doen op het gebied van roei-opleidingen, leeftijdsopbouw van de leden, activiteiten binnen de vereniging en het roeiwater.
Op ruim de helft van de terugtocht wordt het wat stiller. Het is toch wel een flink eindje. Veel afwisseling aan de oever is er niet dus we gebruiken de tijd om te zien hoever we vermoedelijk zijn. Maar plotseling duikt de aanlegsteiger weer op en wordt gezamenlijk al het materiaal getild, schoongemaakt en opgeborgen.
Koffie en thee staan alweer klaar. Quiches en knabbels ook. Even afspoelen is toch wel lekker, alles weer inpakken, plekje zoeken op het terras en nog steeds geen Leo!
En wij zijn niet de enigen die wachten. Zijn oude boordploeggenoten zitten inmiddels ook al enige tijd op het terras en kijken reikhalzend uit naar hun oud-Roosendaal collega. De heren eindigden hun roei-acties kennelijk altijd met bier en bitterballen. Ook nu dus, maar het volgende rondje bier al is ingezet en de bitterballen zijn op. Tergend langzaam komt de verwachte wherry dan toch de laatste bocht om.
De walkanters gaan ervan uit dat de oorzaak van de vertraging ligt in een uitgeputte bemanning. Bij aanleggen wordt duidelijk dat aan het roertje een bal waterplanten ter grootte van een kleine skippybal hangt.
Na de gebruikelijke bootklussen kan Leo dan eindelijk de skippybal inruilen voor de bitterballen, en het bier.
We sluiten de dag tevreden af en maken ons op voor het volgende traject kilometers, on wheels!
Maatje, Leo, Nico, Chris en Marjo
Bekijk hier meer foto's van deze tocht.