Dit jaar was Isala vertegenwoordigd op de traditionele Amsterdamse Grachtenlichtjestocht op 28 september. Voor de Isala-toerploeg was dit de eerste keer dat ze aan deze tocht meedeed.
Samen met 120 roeiers uit Frankrijk, België en Nederland roeiden we rond 18.00 uur bij zonnig roeiweer richting de bekende Berlagebrug naar de stad. Een volgend markant punt was het Amstelhotel, waar wij niet mochten aanleggen. De 'salonboten' deden daar goede zaken. Er moest gekozen worden tussen een route A en een route B, en dat bleek niet makkelijk. De 'Isala-prinsessen aan boord kozen voor route B. Deze route voerde ons via de Prinsengracht, tegen de avondzon in, langs vele markante grachtenpanden en plekken, waaronder de Westerkerk, het Anne-Frankhuis en de plek van het bekende Prinsengrachtconcert. Deze plek werd dan ook zingend door ons gepasseerd.
We besloten om even een terrasje te pikken. Uit de boot komen lukte uiteindelijk met de nodige voorzichtigheid en de hulp van omstanders. Een jonge kelner vroeg ons met typisch Amsterdamse humor "of we nu helemaal terug naar Zutphen moesten roeien."
Aan het eind van de Prinsengracht bij het Bickerseiland begon het snel donker te worden en werden de lampen opgezocht voor het kaartlezen. Het toplicht dat we voeren was inmiddels ook ontstoken voor goede zichtbaarheid. Navigerend in het donker vroegen we aan 'strangers in the night' of dit nu de Brouwersgracht was. Zonder succes. Maar zonder geluk vaart niemand wel, en opeens troffen we veel Lichtjesroeiers aan. Een prachtige roeitocht in het donker ontrolde zich, langs de verlichte grachtenpanden.
Gedurende de avond werd de roeideken gepakt door onze stuurvrouwen tegen de opkomende kou. Met verlichting op het achterhoofd kregen we het gevoel dat iedereen ons nu meer ging ontzien ... De laatste stukken van de krachtige en heerlijke glutenvrije cake van Maatje gaven ons nog die extra energie om met strak tempo de monumenten aan de Amstel by night te passeren. Bij Nereus en RV de Hoop waren de lichten nu uit. Maar bij aankomst in het roeicomplex van RV Willem III brandden de lampen gastvrij en werd de geleende wherry met vereende krachten terug op zijn plek in het botenhuis geschoven. De meeste boten bleken al binnen.
Rond half tien was er een heerlijk soepbuffet voor ongeveer 120 hongerige roeiers. Maar de finale moest nog komen. Wij bereiden onze uitstapjes altijd goed voor en dus had Trude Vis haar gitaar mee. Na het buffet hebben wij zoals altijd het ontvangstteam van Willem III bedankt voor de mooie tocht en ons ingelijste digitaal geprinte Isala-vaantje. Inmiddels had Trude haar gitaar gepakt en werd solo het eerste couplet van het Isala-lustrumlied ingezet. Na het mooie refrein was de hele sociëteit met 120 roeiers doodstil bij het mooie gitaarspel en zingen van onze Trude. Dit had men nog nooit meegemaakt na een uitputtende roeipartij! Als finale ten slotte zette Trude haar ballade in van de Eenzame zeiler en het refrein werd steeds door 120 roeiers meegezongen. Een staand applaus viel haar ten deel. Isala heeft een artiest in haar gelederen! Trude bedankt, het was voor iedereen een fantastische roeidag, tot aan het eind toe.
We hebben voor volgend jaar twee wherries gereserveerd en een Willlem III-team wil het komend jaar op de IJssel komen toerroeien.
Pieter Arkesteijn
Isala's cadeau en lied vielen op: ook in het verslag op de website van Willem III worden ze uitgebreid vermeld.