Bekend? Ben je op zoek naar iets, struikel je over hele andere zaken. Bij een opsporingsactie hoest mijn mailbox ook de start van de introductiecursus op. Zaterdag 7 september 2013. Eén jaar roeien. Eén jaar Isala. Vier seizoenen in een nieuwe buitensport.
"Skiffen is heel goed voor je techniek." Dus maak ik mezelf wijs dat ook ik héél goed ga werken aan mijn techniek. Maar stiekem ben ik al tijdens de introductie gewoon stervensjaloers op de skiffeurs die met fraaie lange halen in die prachtige ranke bootjes onze C4 voorbij schieten.
Arme Zwaan, nu lijkt het alsof ze heeft afgedaan voor me. Ja, inmiddels kan ik er theevisite houden maar dat was in het begin wel anders. Het is maar goed dat ze zo vergevingsgezind is. Mijn momenten van vreugde en frustratie volgen elkaar nogal rap op. Toch, de enkele keer dat ik wat in mineur terug op het vlot stap kan ik niet wachten tot het volgende roeimoment. Opnieuw proberen.
In de tussentijd zeur ik zowel coaches als andere leden van Isala aan de kop met mijn vragen over hoe het nou wél moet en waarom het tóch niet goed gaat. Het gedoe met het leren aanleggen aan het hoofdvlot, waarom dat blad aan stuurboord telkens te ver onder water verdwijnt, hoe te zorgen dat de haal afgemaakt wordt en als mega-item: waarom ik niet recht vooruit kan roeien! Dat laatste kan ik uiteraard vanaf het begin niet maar dankzij de inspanningen van de andere teamleden viel dat helemaal niet op.
Tijdens het skiffen is het camouflagenetwerk echter weg en gaat mijn frustratie gelijk op met de mate van de koersafwijking. Na de zoveelste poging om dit onderdeel 'even te corrigeren' zit ik knap moedeloos en tegelijkertijd tierend, in de Duiker. "Ik stop ermee, doe het niet meer! Ik gooi de riemen erbij neer, einde!" Uiteraard lig ik achter in de haven .... Genoodzaakt om eerst netjes terug te roeien. Die boot kan er immers ook niets aan doen.
Uit chagrijn trap ik wat harder uit dan tot nu toe in de skiff. En jawel hoor; bootje maakt vaart, de bladen blijven tijdens de recover los van het water en het zog laat zowaar bijna een rechte lijn zien! Nu blijkt bovenstaand niet de ultieme oplossing, maar mijn grijns is er niet minder om.
Na twee dagen recht vooruit varen wil ik het te mooi doen. Einde happy days. Tijdens de video-opnames krijg ik aanwijzingen. Beginnersfouten, u kent het wel. Benen, rug, armen en dan weer andersom.
Back to basics en meteen loopt het bootje weer. Het roeileven is complex weet ik inmiddels. En die ultieme oplossing? Daar werk ik nog aan.
Zoals een van mijn instructeurs sprak: "Je moet het gewoon goed doen!"
Marjo Hendrix