De dauwtraptocht bestond dit jaar zowel uit een dauwtrap-fiets-tocht(4) als uit een dauwtrap-roei-tocht(25), met bij beide ook een aantal eerstejaarsdeelnemers en uit een dauwtrapontbijtbuffet met traditioneel onze roeivrienden van Daventria(20), die met zes introducees dit ook allemaal wel eens wilden meemaken.
Het gezelschap was dit jaar groter dan ooit. We kregen dan ook door het MuseumCafé de gehele vide aangeboden voor het regionale ontbijtbuffet en dat het buffet dit jaar volgens een aantal fijnproevers heerlijker en meer divers was dan ooit tevoren. Maar er was ook een tegenvaller. De spreker die Daventria had gevraagd om over een IJssel onderwerp te spreken liet twee weken van tevoren weten toch niet beschikbaar te zijn. Isala kreeg toen ter elfder ure de vraag of wij niet voor een spreker konden zorgen. Na veel gebel en veel afwachten bleek zeg maar ”vijf voor twaalf “ de heer Bert van Zedden, voorzitter van de Historische vereniging van Twello, bereid te zijn om in te vallen. Wij kenden hem van de sluitingstocht met zijn verhaal over kasteel Ruine Nijenbeek. Vanuit zijn betrokkenheid bij de viering van 200 jaar Voorst, zegde hij toe ons na het ontbijt een verhaal te vertellen dat zou beginnen bij de Steenfabriek Het Hoendernest, vroeger op de Voorster klei in Epe.
Het werd een zeer spannend regionaal industrieel geschiedenisverhaal dat vertelde over de overgang van houten huizen naar bakstenen huizen vanaf 1300, over de eerste kloostermoppen, over de kleigaten aan de IJssel die alsmaar groter werden en de spoorlijntjes die steeds verder weg de klei moesten ophalen en over de - in de 19de eeuw - nieuwe vraag naar straatstenen die toen onverharde wegen gingen bestraten voor de moderne voertuigen van toen.
De steenfabrieken aan de IJssel werden in de 19de eeuw een belangrijke industrie en van nationale betekenis, maar ook met de problemen van toen als kinderarbeid, veel dagloners en slechte arbeidsomstandigheden.
Achteraf begreep iedereen waarom we onze dauwtrap-fiets-tocht en dauwtrap-roei-tocht dit jaar begonnen waren met een omweg. We gingen namelijk eerst stroomopwaarts op zoek naar het laatste restant van de steenfabriek Het Hoendernest -de schoorsteen- van rond 29 meter hoog en nu het zichtbare bezit van de ooievaars. Van een afstand werd de hoogte ingeschat. Het roeiteam van de Visarend schatte deze op 27 á 28 meter. Volgens onze spreker zat er daar een goed “timmermansoog” aan boord, daar deze zeer dichtbij de werkelijke hoogte van 29 meter zat.
Michiel de Groot en Pieter Arkesteijn
Bekijk hier meer foto's