We mochten uitslapen! Uitgebreid ontbijten want de verzameltijd was 12:15 uur op de dijk. Dat beviel in ieder geval een aantal roeiers goed.
We waren met 10 roeiers waarvan 1 gastroeier, de zus van Paulien, Nelleke Fontein.
De Zeemeeuw en de Flamingo waren gereserveerd en na het indelen van de boten en de bankjes konden we gaan. Daar waar een enkeling de vorige tocht een enkeltje nam, werden het dit keer retourtjes. Achteraf zeggen we een makkie! Alles zat dan ook mee deze dag: weinig wind en veel zon.
De Zeemeeuw: Marica Hofstede de Groot (Captain), Paulien Fontein, Nelleke Fontein, Ton de Haas en Ton Rotteveel. De Flamingo : Marie-Jose Heestermans (Captain), Emmy Mijnhout, Margareth van Eijden, Andre Klaassen en Pieter Arkesteijn.
Zoals vermeld, een prachtige warme en zonnige dag waarop we over de IJssel naar Wilp roeien. We kunnen er niet genoeg van krijgen in deze prachtige nazomer. De naam ‘Herfsttocht’ doet nog niet helemaal zijn eer aan, want de natuur is nog maar nauwelijks aan zijn retour begonnen. Dit was ook te merken aan de pleziervaart. Er werd nog volop gevaren, waarbij het bij boten leek alsof ze alleen over de IJssel voeren. Behoorlijke golven waardoor voor sommige roeiers het board presenteren voor de eerste maal een feit werd.
Na aankomst op het strandje met de witte stoeltjes werden wij in de tweede boot, opgewacht door de eerste ploeg uit de Zeemeeuw en werden wij geholpen om de boot op het strand te leggen. Na een korte route door het weiland zijn we hongerig aangekomen op het bekende achterterras van het museumcafé. Lekkere mosterdsoep gegeten en gezellig gepraat waardoor we ons nog lichtelijk moesten haasten om niet weer al te laat terug te zijn bij het botenhuis.
Het duurde even voor we klaar waren om terug te varen. De boot en riemen moeten schoon, geen zand in de boot en een paar bankjes rolden nog niet lekker. Uiteindelijk gingen we weer, even later gevolgd door de Zeemeeuw. Dat heb je als beginnend toerroeier dat je bij heen- en terugvaart ten volle wordt geholpen! Heel fijn….
Terug bij het botenhuis wachtte ons een verrassing, want had iemand de lege plekken in het botenhuis niet opgemerkt? Alles was afgesloten. Het leek erop dat we er niet in konden, maar gelukkig: er was iemand die de sleutel mee had in de boot.
Alles opgeruimd en met een kopje koffie nagepraat over deze fijne tocht.
Door: Margareth en Emmy