Derde Dinsdag in september: achter de gouden koets aan ...
De weg naar Den Haag verliep vlotjes, weliswaar met een valse start bij Isala, maar dat kan gebeuren.
Een warm en winderig welkom bij roeivereniging De Laak. We zagen twee C1-boten, druk aan het oefenen met het aanleggen. Donderdag moesten ze afroeien. De wind was een goede tegenpartij voor ze.
Na de koffie waren we klaar voor onze tocht (gelukkig met de wind mee) met vier wherry’s naar de stallen. We hadden allemaal wel een oranje accentje, of zelfs iets van een prinsesje. De eerste wherry’s waren er precies op tijd, de laatste bleek te hebben gescholen onder de brug (watjes??).
De Laak had in elke boot een fantastische gids, dus zijn we weer helemaal bij - wat betreft de ins en outs van de geschiedenis van Den Haag.
Amsterdam heeft bruggen, maar vlak Den Haag niet uit. Haakse bochten onder de weg, knap staaltje stuurwerk. En maar goed dat we in wherry’s waren. Zelfs verplicht toeteren hebben ze daar. Iets wat wij niet kennen.
Bij het Malieveld hebben we aangelegd. De kanonschoten waren al te horen. We hebben gezien dat het buskruit al heel lang geleden uitgevonden was, want ze droegen kostuums uit lang vervlogen tijden. En denk niet dat het mannenwerk is bij die kanonnen: er was een hele lange vlecht bij! Er werd ons verteld dat er continu geschoten werd van het moment dat de koning het paleis verlaat tot hij weer binnen is. Het regende op dat moment wel pijpenstelen. Onze koning niet gezien en gehoord, maar wel bewust van de tijd waarop alles plaats moet hebben gevonden, dankzij de losse flodders.
De poffertjeskraam was volgeboekt, dus daar konden we niet neerstrijken. Dan maar even verder de stad in. Bij de Koninklijke Stadsschouwburg was plaats voor ons gezelschap. Er lagen papieren kroontjes (voor de kids) die wij natuurlijk ook moesten proberen. En zie: daar hebben we drie koningen uit het oosten! Of waren dat de wijzen?? Zo zaghet er niet uit ...
.
Het was een mooi stukje teruglopen langs de Hofvijver. Daar kwamen we de Gouden koets nog een keer tegen: op de kop nota bene! En ook het zoontje van de graaf met z’n mandje: met een extra oranje accent.
Terugroeien ging goed. De wind was wat gaan liggen zelfs. Eenmaal alles op z’n plek terug, wachtte ons nog een aangeklede thee/koffie in de kantine. Het popup Isala-team heeft een visitekaartje achtergelaten als dank voor deze speciale midweekroeidag op de 3e dinsdag van september.
Laakse roeiers, bedankt voor deze mooie tocht.
Maatje Jonkers
Klik hier voor meer foto's