De IJsvogel is een publiekslieveling. Geen natuurdocumentaire die aan het water speelt, kan zonder beelden van een vissende ijsvogel. Hij zit op een tak boven het water, duikt recht naar beneden, en komt met een visje weer boven. Dat hij - hoe schattig - aan zijn vrouwtje geeft. Een snelle wip, en weer verder. Of hij schiet zijn nestholte in, om de jongen te voeren. Wat je dan niet ziet, is dat het daar een grote stinkbende is. Waar andere vogels hun nest goed schoonhouden, doet een ijsvogel dat niet.
Een ontmoeting met een ijsvogel is altijd bijzonder. Meestal zie je alleen een blauwe flits, of hoor je zijn hoge, schelle roep. Alweer te laat! Verbazingwekkend dat je zo'n opvallend gekleurde vogel dan toch niet eerder opmerkt. Soms heb je geluk, en kun je hem rustig bekijken. Blinkend blauw van boven, oranje op buik en borst, wit daartussen - on-Nederlands mooi. Ze broeden vooral langs beken en rivieren, van Winterswijk tot in de Biesbosch. De stand schommelt nogal, omdat veel vogels strenge winters niet overleven. Hoewel er maar een paar honderd tot hooguit duizend paartjes in Nederland broeden, kun je ze toch in heel Nederland tegenkomen. Buiten de broedtijd zwerven ze rond, en komen dan zelfs aan tuinvijvers in de grote steden. Als er maar water met vis is.
Nu we alles weten over de vogel, ook wat meer informatie over de boot.
De materiaalcommissie stelt voor: de IJsvogel.
Dit is een Fillippi-skiff, geschikt voor roeiers rond 75 kilo. Door de vereniging in 2006 nieuw aangeschaft als wedstrijdboot. Vlak voor haar 10-jarig jubileum ging ze met pensioen. De skiff heeft eindeloos veel kilometers gemaakt met Frank Posthuma.
